Ayrılık kırmızısı kapladı semayı.
Deniz tuzu kadar keskin acılar yükselir şehrimden.
Nice sessiz çığlıklar vururken falezlere,
Karanlık dehlizlerde kayboldu tüm iyi niyetlerim.


Kelebek ömürlü oldu hep mutluluklarım.
Dile kolay kalbe zor dilemmalar yordu beni.
Hakikati arayıp durdum sınırlarımda ki derbentlerde.
Gel gör ki sadece dost meclislerinde avutabildim kendimi.


Lavanta kokulu sokaklarda yürürüm akşamları.
Kalabalıklardan biraz da olsa uzaklaşmak için.
Lakin bir türlü başaramadım muhterem.
Ruhum bu kadar kalabalıkken.


Geçmişte bırakamadım dünleri.
Cinaslı hükümlerle yargılandım bir ömür.
Vasat sevinçlerin hesabını tuttum kendimce.
Ancak bulduklarımın hiç birini ummamıştım ben.


Vicdanımın tavan arasında kayboldum yine.
Meğer ne çok bariz kaygılarım varmış.
Yıldızlara bakıp yolumu bulmak istesem de,
Gökyüzünde Kutup Yıldızı belirmedi hiç.


Sevda yüklü bulutlar oldu en ağır yüküm.
Tekdüze umutsuzluklarla tükettim sabrımı.
Gözyaşı biriktirerek büyüse de gönlüm.
Sonunda geriye kalan, bir avuç sitem, bir demet matem.

 

YUNUS TUNA